Een aloude ijssalon op de Oude Binnenweg in Rotterdam (en wat een goeie!): Venezia. Een Italiaanse familie – ijsmakers tot in het voorgeslacht – baat deze zaak uit. Het vak gaat over van vader op zoon. In de winter, wanneer de ijssalon gesloten is ('Tot ziens in maart !'), verblijft de familie in de bergen van Noord-Italië. Over deze familie heeft Van der Kwast een mooie roman geschreven. Het is een familiegeschiedenis. De oudste zoon breekt met de ambachtelijke familietraditie, laat het ijs liggen en gaat in de poëzie. Als latere directeur van het World Poetry Festival reist hij over de wereld, terwijl de zomers aan de jongere broer voorbijgaan. Hij tobt zich af in de zaak. Familiale verhoudingen, ambachtelijkheid, het voortbrengen van nageslacht, het voorgeslacht (waar het boek mee eindigt) en liefde staan centraal, maar tegelijk is er veel anekdotiek over consumptie-ijs, een geschiedenis ervan, een glansrol voor sneeuw en een ode aan de poëzie. De smaak van ijs wordt wellustig, haast erotisch beschreven. Een heerlijk boek. Niet gedacht dat ijs op papier zo kon smaken. Wint de Dioraphte Literatour Prijs 2016.