Mol verlaat tijdens de lente zijn huisje en trekt in bij Rat. Tijdens hun tochtjes langs de Rivier en het Wilde Woud leren ze verschillende dieren kennen met verbazend menselijke trekjes, waarvan de belangrijkste de arrogante, listige Pad en de betrouwbare, wijze Das zijn. Pad heeft een nieuwe hobby: autorijden. Wanneer er bijna ongelukken van komen besluiten Mol, Rat en Das hem een lesje te leren. Pad is hen te slim af en in een onbewaakt moment steelt hij de auto van een mens. Hij belandt in de gevangenis maar pas na zijn ontsnapping wordt het echt spannend...

De dierenwereld uit "De wind in de wilgen" is een weerspiegeling de mensenwereld, waarbij de Kenneth Grahame de lezer meeneemt doorheen een reeks diepmenselijke gevoelens, zoals angst, verdriet, woede en heimwee. Verder is er een duidelijk verlangen voelbaar om een aantal waarden zoals vergevingsgezindheid, optimisme of doorzettingsvermogen mee te geven. Deze vermenselijking van de dierenwereld leidt tot merkwaardige constructies zoals een paard dat de woonwagen van Pad trekt, Mol die geraniums in zijn tuintje heeft, Pad die door een menselijke rechter in een mensengevangenis terechtkomt en ontsnapt door zich te verkleden in een wasvrouw en dieren die smullen van biefstuk en aardappelen. Voor een kind met fantasie is dit ideaal, voor een realistische volwassene misschien een beetje van het goede te veel. De verhalen van tijdgenoten als A.A. Milne ("Winnie-the-Pooh", "The House At Pooh Corner") en Lewis Carroll ("Alice in Wonderland") lijken minder onderhevig aan het verstrijken van de jaren. Zij overbruggen ook beter de kloof tussen realiteit en fantasie, omdat het voor de lezer van bij het begin duidelijk is dat het bij hen gaat om verzinsels. Milne doet dit door in de inleiding bij "The House At Pooh Corner" toe te lichten hoe de verhaaltjes over het honingverslaafde beertje zijn ontstaan. Carroll lost het op door op het einde van het verhaal duidelijk te maken dat de hoofdmoot van het boek de droom van Alice beschrijft. Jammer genoeg is Grahame daar niet in geslaagd en dat maakt "De wind in the wilgen" minder tijdloos.

"De Wind in de wilgen" blijft echter wel de moeite waard en Bram van der Vlucht (1934) vertelt het verhaal in dit luisterboek bijzonder boeiend. Van der Vlugt kan op een welgevulde carrière als acteur in films en series terugblikken. Hij is een geanimeerd verteller en mogelijk zal dit luisterboek daardoor kinderen vanaf zeven jaar makkelijker aanspreken dan de Ploegsma-uitgave uit 2007, met de oorspronkelijke tekeningen van Shepard in zwart-wit op een vrij klein formaat.

[Evelien Lombaert]

Integrale weergave van dit klassieke kinder(voor)leesboek* uit het begin van deze eeuw ('The wind in the Willows', 1908), voorgelezen door acteur Bram van der Vlugt. In de hoofdpersonen, de onzekere Mol, de patserige Pad, de ruwe maar goede Das en de betrouwbare Rat kan iedereen iets van zichzelf (of van zijn buren) herkennen. Er zijn veel lange zinnen en het taalgebruik is beeldend. Uit de licht poëtische teksten spreekt de liefde van de auteur voor de natuur. De verhalen en vooral ook de karaktertekeningen zijn tijdloos, maar toch doet de hele sfeer wat ouderwets aan. Dit is tegelijkertijd zowel de charme als de beperkte bruikbaarheid van het verhaal voor de moderne jeugd, die de verhalen wellicht van diverse verfilmingen zal herkennen.